பாலைவனத்தில் தண்ணீரைத் தேடுவதன் பொருள் என்ன? [ப.கீ. 1.19]

மஹாபாரதப் போர் துவங்கும் சமயம்.  போர் துவங்கும் முன்னர்  பாண்டவர்கள், கௌரவர்கள் இரண்டு பக்கமும் உள்ள தளபதிகள் தத்தமது  சங்குகளை ஒலித்தனர்.  ரிஷிகேஷராகிய ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தனது பாஞ்ச ஜன்யத்தையும், அர்ஜுனன் தேவதத்தம் எனும் சங்கையும் ஒலித்தனர்.  மாமன்னர்  யுதிஷ்டிரர் [அனந்த விஜயம்], பீமன் [பௌன்ட்ரம்], நகுலன் [சுகோஷா], சகாதேவன் [மணி புஷ்பகம்] ஆகியோரும் தத்தமது சங்குகளை ஒலித்தனர்.  

வெவ்வேறான சங்குகளின் ஒருங்கிணைத்த ஒலி பெரும் முழக்கமாக இருந்தது.  அது விண்ணையும், மண்ணையும் அதிரச் செய்தது,  அவ்வொலியில் கௌரவர்களின் நெஞ்சம் நொறுங்கியது. பகவத் கீதை 1.19

கௌரவர்கள் தங்கள் சங்குகளை ஒலித்தபோது பெரும் முழக்கம் ஏற்ப்பட்டாலும், பாண்டவர்கள் இதயம் நொருங்கியதாக பகவத் கீதையில் குறிப்பிடப் படவில்லை.  ஆனால், பாண்டவர்களின் சங்கொலி கேட்ட கௌரவர்கள் இதயம் நொறுக்கியதாக ப.கீ.1.19 பதம் கூறுகிறது.  ஏனிந்த வேறுபாடு?!

 சென்னை ISKCON கோவிலில் கடந்த 30 டிசம்பர் 2012 அன்று பதிவேதாந்த சுவாமியின் சீடரான அமெரிக்காவைச் சார்ந்த ஊர்மிளா தேவி அம்மையார் பகவத் கீதை உபன்யாசத்தில் இதற்க்கு விளக்கமளித்தார்கள்.  பாண்டவர்கள் ஸ்ரீகிருஷ்ணரை முழுமையாக நம்பியிருந்தனர், கௌரவர்கள் அப்படியில்லை.  இதுதான் வித்தியாசம்.   நம் வாழ்வில் இது எப்படி பொருந்தும் என்று தொடர்ந்து உரையில் கூறினார்கள்.  உலக வாழ்க்கையில் எப்போது எந்த மாதிரியான ஆபத்து வரும் என்று சொல்ல முடியாது.   ஒரு பெண் வீட்டின் படியில் காலை வைக்கும் போது கால் பிசகி கீழே விழுந்தார், அதனால் மண்டையில் அடிபட்டு மூளை பாதிக்கப் பட்டது, அதன் பின்னர் அவரால் முன்புபோல ஒருபோதும் செயல்பட முடியவில்லை.  வாழ்நாள் முழுவதும் துன்பப் பட வேண்டியிருந்தது.  இதைப் போல ஒரு வினாடி நமது வாழ்வையே புரட்டிப் போட்டு விடக் கூடும்.  நாம் வெளியில் செல்லும்போது எந்நேரமும் விபத்தில் சிக்கிவிடலாம்.  சில நேரங்களில் நம் பிரியமான உறவினர்களை இழக்க நேரிடலாம்.  இது போன்ற துன்பங்கள், பேரிடர்கள்  கடந்த காலத்தில் ஏற்பட்டன, இனி வரும் காலங்களிலும் ஏற்படத்தான் போகின்றன.  அதை ஒருபோதும் தவிர்க்க இயலாது, ஆனால் ஸ்ரீகிருஷ்ணரிடம் தஞ்சம் புகுந்துவிட்டால், இப்பேரிடர்கள் அப்போதும் வரும், ஆனால் அவற்றால் நம்மை ஒன்றும் செய்து விட முடியாது.  

நாம் எல்லோரும் துன்பமற்ற வாழ்வையே விரும்புகிறோம், ஆனால் அது ஒருபோதும் நடப்பதில்லை.  மேற்சொன்ன துன்பங்கள் எதையும் நம்மில் யாரும் விரும்புவதில்லை, ஆனாலும் யாராலும் தப்பிக்கவும் முடியாது.  துன்பங்கள் நிறைந்த இடத்தில் சாத்தியமே இல்லாத துன்பமேயில்லாத நிலையை எதிர்ப்பார்க்கிறோம்.  இது வேடிக்கையானது.  இவ்வாறு நாம் எதிர்பார்ப்பதன் காரணமென்ன?

உதாரணத்திற்கு பாலைவனத்தில் பல்வேறு விலங்குகள் உள்ளன, அவை தண்ணீரை குடிப்பதே இல்லை.  தங்களுக்குத் தேவையான தண்ணீரை தாங்கள் உண்ணும் தாவரங்கள் அல்லது மற்ற விலங்குகளின் உடலில் இருந்தே பெறுகின்றன.   அவை நீர் குடிப்பதைப் பற்றி நினைப்பதே இல்லை.  அதே சமயம் நாம் பாலை வனத்திற்குப் போனால் அவ்வாறு இருப்போமா?  நீரை குடிக்க வேண்டுமென்று தேடுவோம்.  காரணமென்ன?  நாம் பாலை வனத்தைச் சார்ந்தவர்கள் அல்ல.  நாம் தண்ணீர் குடிக்கும் இடத்தைச் சார்ந்தவர்கள், பாலைவனத்திற்க்குச் சென்றிருக்கிறோம்.  அதனால் அங்கேயும் நீரைத் தேடுகிறோம் அது கிடைக்காவிட்டாலும்!!

அதைப் போலவே, இங்கே துன்பமில்லாத வாழ்க்கையைத் தேடுகிறோம், அப்படி யாரும் வாழ்ந்ததாகச் சரித்திரமே இல்லை என்பது தெரிந்திருதாலும்!!  இதிலிருந்து என்ன தெரிகிறது என்றால், நாம் துன்பம் என்பதே என்ன என்று தெரியாத இடத்தைச் சார்ந்தவர்கள் தவறிப் பொய் இங்கே விழுந்து அல்லாடிக் கொண்டிருக்கிறோம், இங்கிருந்து வெளியேறி நம் சொந்த வீட்டிற்க்குச் செல்ல வேண்டும், அது தான் மனிதனாய்ப் பிறந்த ஒவ்வொருவரும் செய்ய வேண்டிய கடமையாகும்.  இந்த பொன்னான வாய்ப்பு போனால் கிடைப்பது அரிது.

அது சரி ஸ்ரீ கிருஷ்ணரை நாம் நம்பியிருப்பது எப்படி?  அதன் பொருள் என்ன?  அது இந்த கலியுகத்தில் மிகவும் எளிது.  அவருடைய திருநாமங்களை நாவால் ஒலிக்கச் செய்து கொண்டிருந்தாலே போதும், வேறு எதுவும் தேவையே இல்லை!!

 

இறைவனின் பெயர்களுக்கும் இறைவனுக்கும் எந்த வேறுபாடும் இல்லை.  பெயர்களைச் சொன்னாலே போதும் இறைவன் நம்முடன் இருக்கிறான்.  அந்த பெயர்களை தியானித்திருந்தாலே போதும் எந்த வித துன்பத்தையும் எதிர்கொள்ள முடியும்.