இறை நம்பிக்கையை பிரச்சாரம் செய்வது சரியா?

வணக்கம் மக்கள்ஸ்!!

நாட்டில் சில Mr .கிளீன் எனப்படும் "ரொம்ப நல்லவங்க" இருக்காங்க.  ஊர் உலகத்துல ஆயிரத்தெட்டு பிரச்சினை இருந்தாலும், இறைநம்பிக்கை என்ற ஒன்று மக்கள் மத்தியில் இருப்பது இவர்கள் கண்களை உறுத்திக் கொண்டே இருக்கும், அதில் ஓட்டைகள் உள்ளதாகச் சொல்லி அவற்றை எண்ணுவதையே தொடர்ந்து குல தொழிலாக செய்து வருவார்கள்.  உதாரணத்துக்கு உலகில் பல மத நம்பிக்கைகள் இருப்பதால் தான் சண்டை சச்சரவுகள் வருகிறது அது இல்லாவிட்டால் எல்லோரும் அண்ணன் தம்பிகளாகி ஒற்றுமையாகி விடுவார்கள் ஆகையால் இறைநம்பிக்கை  இருக்கக் கூடாது என்பது இவர்களது இவர்களுடைய நோபல் பரிசுக்கான கண்டுபிடிப்பு.    அப்படியே ஒருவேளை இறை நம்பிக்கை இருந்தாலும், அதைப்பற்றி வெளியில் எந்த விதத்திலும் வாயைத் திறக்கக் கூடாது, நாலு சுவத்துக்குள்ள வச்சு கமுக்கமா முடிச்சிடனும். 

இந்த மாதிரி கூறுகெட்ட குக்கர்கள் நாத்தீகர்களா என்றால் அதுவும் இல்லை.  இறைவன் இருப்பதையும் ஒப்புக் கொள்வார்கள், ஆனால் இறைவனைப் பற்றி எதுவும் பேசக்கூடாது.  ஏன் பேசக்கூடாது?  அப்படி பேசினால் உன் கடவுள், என் கடவுள் என சண்டை வந்துவிடும்.  ஆகையால் பேசக்கூடாது.  சரி, எதைப் பத்திதான் பேசுவது?  சூதாடி கிரிக்கெட் ஆட்டத்தைப் பத்தியும், எந்த நடிகை யார் கூட இப்போ இருக்கிறாள் என்பது பத்தியும் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் பொதுவில் பேசி மகிழலாம்.  இந்த மாதிரி முற்போக்கு சிந்தனையாளர்கள்[?] இப்போ  சந்துக்கு சந்து பெருகி சமுதாயத்தைக் காக்கக் கிளம்பிவிட்டார்கள், என்பது தான் துரதிர்ஷ்டம்.

கடவுளைப் பற்றி யாரும் பேசக் கூடாது.  அப்போ எனக்கு அவரைப் பத்தி தெரிஞ்சுக்க என்னதான் செய்வது?  இறைவனை அடைய யார் உதவியும் உனக்குத் தேவையில்லை. ஞானம் எல்லாம் உனக்குள்ளேயே இருக்கிறது.  உள்ளேயே தேடு.  ரூம் போட்டு யோசி, சீக்கிறமே ஞானியாகி விடுவாய்.  எந்த புத்தகத்தையோ மனிதரையோ பின்பற்ற வேண்டியதில்லை. [அதுசரி, அதுதான் அவனுக்குள்ளேயே எல்லாமே இருக்கே, அப்புறம் உங்க பிரச்சாரம் எதுக்கு? ]

அறிவுஜீவிகளே, யார் அறிவுரையும் கேட்க கூடாது என்பதே உங்கள் கொள்கை, ஆனால் உங்களின் இந்த அறிவுரையை எல்லோரும் ஏற்று நடக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் எதிர் பார்க்கிறீர்கள்,  இது முரண் அல்லவா?  உங்க அறிவுரைப் படி பார்த்தால், முதலில் நீங்க சொல்வதைத்தான் நிராகரிக்க வேண்டும்!!  யார் பேச்சையும் கேட்க வேண்டியதில்லை என்பதைக் கூட இன்னொருத்தர் எடுத்துச் சொல்லித் தானே புரிய வைக்க  வேண்டியிருக்கிறது?  ஆக, அடிப்படையிலேயே இது கூமுட்டைத் தனமான வாதம்.

இந்த மாதிரி அரைவேக்காடுகள் பிரசாரத்தை கேட்டால் புதைகுழியில் விழுவது தவிர்க்க இயலாததாகிவிடும்.  நமக்கு வழிகாட்டி பகவத் கீதை.  அதில் பகவான் என்ன சொல்கிறார்?  குருவிடம் சரணடைந்து, பணிவிடை செய்து, கேள்விகள் கேட்டு கீதையின் ஞானத்தை கற்றுக் கொள்ளச் சொல்கிறார்.

tad viddhi pranipatena
pariprasnena sevaya
upadeksyanti te jnanam
jnaninas tattva-darsinah
[B.G: 4:34]

அதுமட்டுமல்ல, கீதையைப் பற்றி மற்றவர்களுக்கு எடுத்துச் சொல்பவரே தனக்கு மிகவும் பிரியமானவர் என்றும், அவரை விட பிரியமானவர் வேறொவர் ஒருபோதும் இல்லை என்றும் பகவான் கூடுகிறார்.

na ca tasman manusyesu
kascin me priya-krttamah
bhavita na ca me tasmad
anyah priyataro bhuvi  [B.G: 18:69]

உனக்குள் எல்லாம் இருக்கிறது, ஆனால் அதை நீ உணர ஒரு ஆசானின் உதவி நிச்சயம் தேவை.   நாம் உண்மையான குருவைப் பின்பற்ற வேண்டும், ஏன்?  பகவான் கீதையில் சொல்வதால்.  அதைப் போலவே இறைவனைப் பற்றி மற்றவர்களுக்கும் எடுத்துச் சொல்ல வேண்டும், ஏன்?  நிறைய சுவையான உணவு கிடைத்தால் நாம் மட்டுமா உன்ன வேண்டும்?  பசியோடு இருக்கும் பிறருக்கும் கொடுக்க வேண்டாமா?  எல்லோருக்கும் தெரியும் என்றால் ஏன் பகவான் கீதையை எடுத்துச் சொல்பவனே எனக்குப் பிரியமானவன் என்று சொல்ல வேண்டும்?   நாம் இறைவனைப் பற்றி மற்றவர்களுக்கு எடுத்துச் சொல்கிறோம், ஏனெனில் அதுவே இறைவனுக்கு பிரியமான செயல்.

 
மேலும் சொல்வோம்..................